کاربرد تسمه تردمیل / همه چیز درباره تسمه تردمیل
تردمیل ها در واقع نوع دیگر از نوار نقاله ها می باشد از چندین اجزای مختلف(موتور و محرکه-گیربکس-غلتک ها-تسمه و قسمت میانی – تشکیل میشود)
دوِ ثابت یا تردمیل وسیله ای است که عموماً برای شبیه سازی پیاده‌روی، دویدن یا کوهنوردی مورد استفاده قرار می گیرد.
قبل از توسعه ماشین های نیرو، از تردمیل برای مهار قدرت حیوانات یا انسان استفاده میشد.در آن زمان تردمیل نوعی آسیاب بود که توسط شخص یا حیوانی برای آسیاب کردن دانه‌ها مورد استفاده قرار می گرفت.
مورد بعدی، استفاده از تردمیل‌ها به عنوان دستگاه مجازات برای افرادی که محکوم به کار سخت در زندان‌ها شده بودند ،می باشد.
اصطلاح تردمیل به‌طور متناوب برای مکانیسم‌های قدرت و مجازات مورد استفاده قرار گرفته‌است.
امروز، از تردمیل به عنوان ماشین‌های تمرینی برای دویدن یا راه رفتن بر روی بلت پلاستیکی در یک مکان استفاده می‌شوند. تردمیل دستگاهی است متشکل از یک سکوی متحرک با یک تسمه و بلت لاستیکی گسترده که توسط موتور الکتریکی یا یک چرخ رانده میشود. به سمت عقب حرکت می‌کند و کاربر را ملزم می‌کند تا با سرعتی مطابق با تسمه نوار نقاله راه برود یا بدود. میزان حرکت تسمه نقاله سرعت پیاده‌روی یا دویدن است؛ بنابراین، سرعت دویدن را میتوان کنترل و اندازه‌گیری کرد.
تردمیل در دوران باستان
تردمیل‌ها به عنوان منابع نیرو و موتورهای دارای عضله تقریباً ۴۰۰۰ سال پیش مورد استفاده قرار می گرفتند. اولین استفاده آنها بلند کردن سطل آب بود.
تردمیل های باستانی در سه طرح اصلی عرضه شدند.
- اولین مورد این بود که میله ای افقی از یک شافت عمودی بیرون می‌زد. در حول محور عمودی چرخانده میشد، و توسط گاو یا حیوان دیگر که در یک دایره با فشار میله حرکت می‌کند، به حرکت در می آمد.
- طرح دوم کارکردی شبیه به چرخ همستر امروزی داشت.
- طراحی سوم نیز به کوهنوردی شباهت داشت.
استفاده از نیروی انسانی و حیوانات برای چرخاندن آسیاب در تردمیل های باستانی
تردمیل برای مجازات / تردمیل‌های Cubitt
نخستین بار در سال ۱۸۱۸به منظور استفاده از قدرت عضلانی زندانیان برای رفع بیکاری و ایجاد کار مفید از تردمیل های مجازات استفاده شد.
تردمیل‌های Cubitt برای مجازات معمولاً در یک محور افقی می‌چرخند و کاربر را ملزم به قدم برداشتن به سمت بالا می‌کند. مانند راه رفتن از پله‌های بی پایان. چندین زندانی در کنار هم روی یک چرخ ایستاده بودند و مجبور بودند روزانه شش ساعت یا بیشتر کار کنند، به‌طور مؤثری از ۵۰۰۰ تا ۱۴۰۰۰ پا عمودی (۱٫۵ تا ۴ کیلومتر) بالا می‌روند ، در حالی که هدف این کار تنها تنبیه بود.
استفاده‌های دیگر از تردمیل ها
تردمیل آبی (Aquatic)
اساس و هدف اصلی از ساخت تردمیل آبی این بود تا افرادی با مشکلات تعادلی، ناهنجاری های عضلانی – اسکلتی و یا افرادی که درد در ناحیه ی مفصل و زانوها احساس کرده و یا حتی سابقه ی سکته دارند و یا کسانی که به علت کهولت سن قادر به انجام ورزش های خانگی مانند تردمیل و دوچرخه ثابت و غیره نیستند، بتوانند با تردمیل آبی به ورزش بپردازند بدون آنکه در طی انجام آن کوچک ترین درد و ناراحتی احساس کنند.
تردمیل با تثبیت کننده عایق لرزش
تردمیل با سیستم تثبیت جداسازی ارتعاش ، که معمولاً به اختصار TVIS نامیده میشود ، تردمیلی برای استفاده در ایستگاه فضایی بین‌المللی است.
تردمیل ضد جاذبه
این دستگاه جنبه درمانی دارد و به عنوان یک روش توانبخشی مدرن برای درمان بیماری‌های عصبی-عضلانی مورد استفاده قرار می گیرد.
تردمیل ضدجاذبه می‌تواند با کاهش وزن بیمار (تا ۸۰٪) وی را قادر سازد به صورت ارادی و فعال بر روی تردمیل گام بردارد و مهارت راه رفتن خود را افزایش دهد.
تردمیل ضدجاذبه، یک تردمیل استاندارد است که در یک محفظه قابل تورم قرار گرفته است. فرد با پوشیدن شلوارک مخصوص در داخل دستگاه جای می‌گیرد و سپس شلوارک به دستگاه زیپ میشود. در مرحلهٔ بعد توسط پمپ‌های تعبیه شده محفظه با هوا پر میشود. فشاری که درون محفظه دربرگیرنده تردمیل ایجاد میشود منجر به اعمال نیروی بالابرنده بر بدن میشود که در نتیجه ی آن وزن فرد کاهش می یابد.
میزان این کاهش وزن با تغییر فشار درون محفظه کنترل می شود. انتظار می‌رود هنگامی که بیمار در دستگاه نوار نقاله تردمیل ضدجاذبه قرار می‌گیرد به علت کاهش وزنی که رخ می‌دهد بتواند راحت‌تر و با الگوی صحیح‌تر گام بردارد و در نتیجه در صورت تداوم تمرین فشرده با این دستگاه مهارت راه رفتن صحیح‌تر را بیاموزد.