انواع سیلیکون ها _ همه چیز درباره سیلیکون ها و مواد نسوز

شیمی نوین سیلیکون ها

بنای شیمی نوین سیلیکون توسط پروفسور اف.اس.کیپینگ در کالج دانشگاهی ناتینگهام بین سالهای ۱۸۹۹ و ۱۹۴۴ نهاده شد. در این فاصله زمانی، کیپینگ مجموعه ای از ۵۱ مقاله اساسی و برخی مطالعات تکمیلی را عمدتا در مجله انجمن شیمی آمریکا منتشر کرد. هدف آغازین کار تهیه ترکیبات بی تقارن چهاراستخلافی سیلیسیم به منظور مطالعه چرخش نوری بود. کیپینگ و دانشجویانش اساسا در مورد تهیه و مطالعه ترکیبات جدید غیر بسپاری کار میکردند و مشکل آنها برش های روغنی و چسبی بود که بلوری نمی شدند. به علاوه به نظر نمی رسد که کیپینگ توانسته باشد برآوردی از ارزش تجارتی پژوهش هایش داشته باشد. چرا که در این رابطه وی در اختتامیه سمینار بیکرین در سال ۱۹۳۷ گفت: «ما تمامی انواع شناخته شده مشتقات آلی سیلیسیم را در نظر گرفته ایم و می بینیم که تعداد آنها در مقایسه با ترکیبات کاملا آلی چقدر محدود است.» از آنجا که واکنش پذیری همین تعداد ترکیب شناخته شده بسیار محدود است، چشم انداز هر نوع پیشرفت آنی و قابل توجه در این بخش از شیمی اسید دارکننده به نظر نمی رسد. با این همه، کیپینگ سهم قابل توجهی در صنعت نوین سیلیکون داشت. در سال ۱۹۰۴، وی برای تهیه کلروسيلان ها، استفاده از واکنشگرهای گرینیارد را پیشنهاد کرد و بعدها اصل تراکم بین مولکولی دیولهای سیلان را کشف کرد که اساس واکنش فعلی بسپارش است.

واژه سیلیکون توسط کیپینگ برای فراورده های آبکافت سیلیسیم کلریدهای دواستخلافی نیز به کار رفت، چون وی زمانی آنها را همتای کتون ها تلقی میکرد.

در سال ۱۹۳۱، جی، اف. هاید از شرکت کورنینگ گلاس وركز، وظیفه تولید بسپارهایی را برعهده گرفت که به لحاظ خواص مابین بسپارهای آلی و شیشه بودند. هدف اولیه، تهیه یک رزین مقاوم به گرما بود که به عنوان یک عایق برق درعین حال انعطاف پذیر برای الیاف شیشه به کار می رفت. به این صورت رزین های سیلیکون تولید شدند. در سال ۱۹۴۳، شرکت کورنینگ گلار و داوکمیکال، مشترکا شرکت داوکورنینگ را بنا کردند که هدف از آن ساخت و توسعه ترکیبات آ سیلیسیم بود. در سال ۱۹۴۶، شرکت جنرال الکتریک شیکتادی، با به کارگیری فرایند مستقیم روشی به تولید بسپارهای سیلیکونی همت گمارد. شرکت یونیون کار باید هم در سال ۱۹۵۶ تولید سیلیکونها را آغاز کرد.