نکالت لازم در هنگام سفت کردن پیچ و اتصالات

سفت کردن پیچ و اتصالات رزوه ای تا ناحیه پلاستیک بدین معنی است که پیچ پس از سفت کردن دچار یک افزایش طول پلاستیک میشود.  این افزایش طول در محلی اتفاق میافتد که پیچ کوچکترین سطح مقطع را دارد در واقع افزایش طول پلاستیک در این محل متمرکز میشود . و این تغییر شکل سبب میگردد که در صورت استفاده مجدد از آن ،پیچ رزوه های پیچ و مهره دچار تداخل نامطلوب گردند.

بنابراین توصیه شده که پیچهای سفت شده تا حد پلاستیک را پس از باز کردن نباید مجدداً استفاده نمود. مشکل دیگری که در این روش سفت کردن ممکن است به وجود می آید رسیدن پیچ کرپی به مرز حداکثر استحکام کششی (پارگی است با ایجاد یک خطا در زاویه سفت ،کردن ممکن است یوبولت به هنگام سفت کردن دچار پارگی یا شکست شود.بنابراین باید در این مورد احتیاط شود.

حالت تسلیم در هنگام سفت کردن پیچ ها

وقتی پیچ با روش سفت کردن تا ناحیه پلاستیک بسته میشود به حالت تسلیم میرسد.

بنابراین اگر یک نیروی خارجی WT بر روی اتصالی با چنین پیچی اعمال شود مقداری از این نیرو یعنی WT باعث افزایش طول پلاستیکی بیشتر در آن خواهد شد و ممکن است به شل شدن پیچ منجر شود. بنابراین باید در طراحی و نصب اتصالات ،پیچی که به روش سفت کردن تا ناحیه پلاستیک بسته میشوند و تحت نیروهای کششی خارجی نیز قرار میگیرند. اقدامات پیشگیرانه احتیاطی در نظر گرفته شود تا از شل شدن پیچها جلوگیری گردد.

قاعدتاً، تنش برشی ایجاد شده در بدنه ،پیچ که به دلیل اعمال نیروی گردشی به هنگام سفت کردن آن ایجاد میشود پس از قطع گشتاور کاهش مییابد دلایل این پدیده بدین صورت بیان شدهاند (a اگر گشتاور اعمالی به سطوح تکیه گاهی (Tw) کمتر از گشتاور اعمالی به سطوح رزوه ها (Ts) ،باشد کلگی پیچ به واسطه گشتاور Ts که در بدنه پیچ باقی مانده ،است در جهت شل شدن میچرخد و پس از قطع ،گشتاور مقدار Ts کاهش یافته و به Tw می رسد ،در نتیجه تنش برشی در بدنه bolt کاهش خواهد یافت ( زاویه پیچشی در قطعات متصله که در اثر گشتاور اصطکاکی سطوح تکیه گاهی (Tw) به وجود میآید پس از قطع گشتاور از بین میرود.